Niemand blijkt zeker te weten of de meest gebruikte cellijn voor onderzoek naar hersentumoren zelf wel uit een hersentumor komt. Ergens moeten ooit een paar petrischaaltjes zijn verwisseld, blijkt uit onderzoek dat deze week verscheen in Science Translational Medicine.
Om te beginnen zitten er Y-chromosomen in die cellijn, terwijl ze officieel afkomstig is uit een hersentumor van een vrouwelijke patiënt.
De cellijn heet U87MG. Ze is in 1966 voor het eerst gekweekt aan de universiteit van het Zweedse Uppsala, uit glioblastoomweefsel van een 44-jarige patiënte. Twee jaar later werd ze op de markt gebracht, en sindsdien zijn er minstens 1.700 publicaties op gebaseerd.
Als promovendus in Uppsala behoorde Bengt Westermark indertijd tot de eersten die met die cellijn mochten werken. De populariteit van U87MG heeft hem sindsdien altijd verbaasd, omdat de cellen hopeloos langzaam groeiden in vergelijking met andere glioblastoomkweekjes.
Totdat hij een recent U87MG-kweekje in handen kreeg, verspreid door de American Type Culture Collection (ATCC) in Manassas, Virginia. Die cellen werkten zo veel prettiger dat hij zich afvroeg of het wel de goede waren.
In Uppsala hadden ze gelukkig nog wat origineel weefsel in de vriezer liggen. Forensisch DNA-onderzoek leerde dat de huidige U87MG er niets mee te maken heeft. En trouwens ook niet met enig ander celkweekje dat ze ooit in Uppsala gecreëerd hebben.
ATCC heeft de cellen in 1982 gekregen van het Memorial Sloan-Kettering Cancer Center in New York, en toen schijnen die Y-chromosomen er al in te hebben gezeten. Uppsala had ze in 1973 naar New York gestuurd en toen waren ze waarschijnlijk nog goed. Ergens in New York moet het zijn misgegaan, maar uiteraard weet niemand daar meer het fijne van.
Het goede nieuws is volgens Westermark dat het genetische profiel van de huidige U87MG-lijn doet vermoeden dat het wel degelijk glioom- of zelfs glioblastoomcellen zijn. Dat zou betekenen dat die 1.700 publicaties toch niet in de prullenmand hoeven.
Het slechte nieuws is dat de verwisseling wel eens het topje van de ijsberg zou kunnen zijn. Er zijn veel meer cellijnen in omloop waarvan iedereen voetstoots aanneemt dat ze overeenkomen met het etiket, zonder dat ooit te controleren. Zelfs als ze nooit zijn verwisseld, kunnen ze geleidelijk zijn veranderd doordat ze jarenlang werden gekweekt op voedingsmedia die achteraf minder gelukkig waren gekozen.
Er gaan al stemmen op om al die oude meuk rigoureus te vervangen door meer recente kweekjes.
bron: Nature news
Nog geen opmerkingen