Momenteel is Karl Vrancken de bekendste chemicus van Vlaanderen door zijn bemoeienis met de wijdverspreide milieuvervuiling met fluorverbindingen. ‘We moeten het PFAS-dossier vooral gebruiken voor structurele aanpak van alle zorgwekkende stoffen.’

Het was eigenlijk geen verrassing dat Karl Vrancken in het voorjaar van 2021 in bestuurskringen werd genoemd als de persoon die Vlaanderen uit de PFAS-problematiek kon loodsen. Zijn expertise ligt op het vlak van milieutechnologie, afvalverwerking en circulaire economie. Hij heeft ervaring met het betrekken van uiteenlopende partijen bij onderzoek en beleid én hij is lid van het wetenschappelijk comité van het Europees Milieuagentschap.

PFAS werd een bestuurlijk hoofdpijndossier met de aanleg van de Oosterweelverbinding, een snelweg met tunnels in de buurt van de Antwerpse gemeente Zwijndrecht. Bij grondonderzoek werden daar zeer hoge concentraties perfluoroctaansulfonzuur (PFOS) aangetroffen, een nalatenschap van de 3M fabriek. Er ontstonden zorgen over graafwerkzaamheden en risico’s voor omwonenden, gevolgd door slepende juridische procedures.

Vrancken kreeg de opdracht om deze kluwen te ontwarren, middels onderzoek en advies. Hij kijkt daarbij ver over de grenzen van Zwijndrecht heen naar PFAS-problematiek in heel Vlaanderen, want deze stoffen zijn letterlijk overal te vinden in bodem, grond- en oppervlaktewater. Rond industrie en brandblusoefenterreinen worden bijvoorbeeld verhoogde concentraties gevonden. Inmiddels rapporteert hij over PFAS-verspreiding, blootstelling en advies voor nieuwe lozingsnormen, beleid en milieumaatregelen.