Aan het MIT is een pil ontwikkeld die twee weken in de maag achterblijft en al die tijd een geneesmiddel afscheidt. Al die tijd hoef je niet bang meer te zijn dat je vergeet hem te slikken, schrijven de bedenkers in Science Translational Medicine. Ze willen er onder meer malaria mee bestrijden.
De pil van Giovanni Traverso, Robert Langer en collega’s ziet er uit als een opvouwbare kunststof ster. De foto toont de uitgeklapte vorm. Je slikt hem opgevouwen, en ingebed in een gelatinecapsule. Eenmaal in de maag lost de gelatine op en klapt de pil vanzelf uit, zodat hij de maagportier niet meer kan passeren. Het geneesmiddel zit vermengd door de kunststof en lekt er heel langzaam uit.
De kunststof zelf is goed genoeg bestand tegen maagzuur om het uit te houden totdat alle medicijn er allang uit is.
Als kunststof kozen de onderzoekers polycaprolacton, dat vaker wordt gebruikt voor gedoseerde medicijnafgifte. Het hart van de ster bestaat uit een elastische kwaliteit polyurethaanrubber. De verbindingsstukjes zijn van een pH-gevoelig copolymeer: in de maag blijven ze heel maar in de darmen, waar de pH veel hoger is dan in de maag, lossen ze versneld op zodat je daar geen verstoppingen kunt krijgen door half opgeloste sterren.
Bij varkens, met een maagdarmkanaal waarvan de afmetingen redelijk overeenkomen met die van de mens, werkt het prima. Röntgenopnames lieten zien dat alle 105 aan de dieren gevoerde sterren binnen 5 minuten uitklapten.
De bedenkers hebben vooral toepassingen in gedachten waarbij je het pas na langere tijd merkt als je je pilletjes vergeet. Ze denken aan neuropsychiatrische aandoeningen, maar bijvoorbeeld ook aan hiv, tbc, diabetes of epilepsie. Bijkomend voordeel is dat de dosering veel constanter is dan bij dagelijkse pillen.
De eerste prototypes bevatten echter ivermectine, een middel tegen rivierblindheid dat tevens dodelijk is voor bloedzuigende muggen. Op papier kun je met ivermectine de verspreiding van malaria tegengaan, maar dan moet je wel zorgen dat zo veel mogelijk mensen het in hun bloed hebben - en aangezien die mensen er zelf niet direct beter van worden is de kans érg groot dat ze de kuur niet afmaken.
bron: Brigham and Women’s Hospital
Nog geen opmerkingen