Franse onderzoekers zeggen een ‘klein’ molecuul te hebben ontdekt dat muizen met overgewicht aanzet tot het verbranden van hun overtollige vet. Het zou een geheel nieuwe strategie tegen obesitas kunnen opleveren, stellen ze in het International Journal of Obesity.
Nieuw is vooral dat het molecuul (codenaam ABX300, de structuur staat er helaas niet bij) inwerkt op de ‘splicing’ van messenger-RNA. Splicing houdt in dat een mRNA-sequentie wordt opgeknipt en in een andere volgorde weer in elkaar wordt gezet, zodat het een ander eiwit oplevert dan je op grond van de oorspronkelijke DNA-code zou verwachten.
In dit geval heet het gen LMNA. Dankzij splicing kan de expressie van LMNA minstens drie verschillende eiwitketens opleveren: lamine A, iets korter lamine C en, als je heel veel pech hebt, progerine. Lamines hebben verschillende functies in diverse weefsels, en een daarvan lijkt te zijn dat ze mede bepalen hoeveel vet wordt opgeslagen en hoeveel wordt verbrand.
Voor de splicing van LMNA zijn voor zover bekend drie eiwitten verantwoordelijk: SRSF1, SRSF5 en SRSF6. ABX300 bindt aan SRSF1, zodat het zijn werk niet meer kan doen. Wat er dan precies gebeurt is nog een beetje gissen. Maar muizen die door een vetrijk dieet zwaar obees zijn geworden, vallen er sterk door af. Muizen met een normaal dieet en bijpassend lichaamsgewicht, lijken nergens last van te hebben.
Volgens Julien Santo en collega’s van Abivax, een biotechbedrijfje in Montpellier, is tot nu toe zelden geprobeerd om in splicingprocessen in te grijpen. De verantwoordelijke eiwitten komen niet alleen in vetweefsel tot expressie maar zo’n beetje overal in het lichaam, waar ze mogelijk heel andere mRNA’s splicen. Dat maakt het een beetje link.
In dit geval lijkt het goed te gaan, wellicht omdat je in feite iets herstelt dat door de obesitas scheef was gelopen. De muizen gaan er zo te zien alleen maar op vooruit. Maar het zal nog wel even duren eer deze therapie geschikt wordt geacht voor mensen.
bron: Springer
Nog geen opmerkingen