Lamine A is het eiwit dat DNA in een celkern netjes opgevouwen houdt zodat het voorafgaand aan een celdeling soepel kan worden gedupliceerd. Het verklaart waarom mutaties in dit eiwit zulke dramatische gevolgen hebben, stellen Israëlische onderzoekers in Nature Communications.

Met zulke mutaties worden onder meer spierdystrofie en progeria oftewel dramatisch versnelde veroudering geassocieerd. Maar het waarom was tot nu toe niet echt duidelijk; wel was bekend dat lamines in de celkern zitten, maar aangenomen werd dat ze alleen de wand van die kern in vorm hielden en hem tijdens de celdeling openden.

Maar Yuval Garini en collega’s van Bar-Ilan University in Ramat Gan maken nu aanemelijk dat lamine A ook het chromatine in vorm houdt, de klont van chromosomen en begeleidende eiwitten die min of meer los in de celkern zweeft. Dat doet het eiwit door op strategische punten crosslinks te vormen tussen de verschillende chromosomen. Die kunnen daardoor niet meer in de war raken, terwijl de structuur wél flexibel genoeg blijft om ze ongehinderd te kunnen aflezen.

Garini heeft het min of meer bewezen door chromosoomuiteinden (telomeren) in levende cellen te voorzien van fluorescerende labels, en ze daarna te volgen om te zien hoe snel ze bewogen. Dat gebeurde zowel in normale cellen als in cellen waarin het gen voor lamie A-synthese was uitgeschakeld. In die laatste categorie bewogen de telomeren veel sneller en willekeuriger.

De onderzoekers moeten wel toegeven dat ze geen bewijs hebben dat lamine A zelf op zijn eentje de crosslinks vormt. Het is ook nog mogelijk dat andere eiwitten een handje helpen, en zelfs dat lamine A alleen maar de expressie bevordert van heel andere eiwitten die het echte werk doen. Genoeg mogelijkheden voor verder onderzoek, dus.

bron: Bar-Ilan University