In de VS is octrooi aangevraagd op een manier om het kankermedicijn lomustine continu te produceren in flowreactoren. De kwaliteit is zo beter te beheersen dan bij de gebruikelijke batchprocessen en het is nog goedkoper ook, claimen David Thompson en collega’s van Purdue University (VS) in het tijdschrift Organic Process Research and Development.

De publicatie verscheen vrijwel tegelijk met een oproep van de Amerikaanse geneesmiddelenwaakhond FDA om meer continuproductie in te voeren in de farma. Flowreactoren, waarin kleine hoeveelheden vloeistof door dunne buisjes stromen zodat je nauwelijks zorgen hebt over onvolledige menging of gebrekkige warmteafvoer, hebben daarbij uiteraard de voorkeur. Het agentschap maakt er zelf geld en mensen voor vrij en belooft de industrie mee te denken, in plaats dat ze alleen maar dwarsligt bij de toelating van dergelijke innovatieve processen.

In een persbericht benadrukt Thompson dat het vooral om het idee gaat en dat heel veel dure medicjnen zich in principe lenen voor continuproductie. Hij koos voor lomustine, een vrij simpel organisch molecuul dat werkzaam is tegen non-Hodgkinlymfoom en sommige hersentumoren, nadat hij klachten had gehoord over sterk gestegen prijzen.

In dit geval zit het grote voordeel in het feit dat je een tamelijk instabiel tussenproduct rechtstreeks van de ene naar de andere flowreactor kunt pompen voor de volgende reactiestap. Bij een klassiek batchproces zou je het eerst moeten isoleren en opzuiveren, voordat het naar die volgende reactor kon. Daarbij raak je onherroepelijk een deel kwijt.

Thompson claimt dat zijn flowreactor 61 % van de grondstoffen omzet in lomustine en dat hij per uur een productie van 110 mg haalt, ruwweg een halve dosis voor een volwassen patiënt. Aan verdere opschaling wordt gewerkt.

bron: Purdue