Energiebedrijf Nuon en de TU Delft willen gaan experimenteren met tijdelijke opslag van duurzame energie in vloeibare ammoniak. Over tien jaar zou er een proefinstallatie kunnen staan bij de nieuwe Magnum-elektriciteitscentrale in de Eemshaven, meldt de Volkskrant.

Het idee is dan dat je zonne- of windenergie gebruikt om water elektrochemisch te splitsen. De geproduceerde waterstof laat je met stikstof uit de lucht reageren tot ammoniak, die je in vloeibare vorm opslaat. Wanneer je extra energie nodig hebt, kun je die ammoniak verstoken in een energiecentrale, als vervanging voor aardgas.

Het heeft twee voordelen. Ten eerste komt aan de chemie geen koolstof te pas zodat je ook geen CO₂-uitstoot kunt krijgen. Ten tweede kun je vloeibare ammoniak desnoods maanden bewaren zonder dat er veel energie verloren gaat. Je kunt bijvoorbeeld ’s zomers, als de zon schijnt, een voorraadje opslaan en het ’s winters weer verstoken. Accu’s zijn voor langdurige opslag veel minder geschikt.

Bovendien hoef je bij de hier geschetste toepassing de ammoniak niet over grotere afstanden te vervoeren. Je loopt dus ook geen kans dat er onderweg iets weglekt. Ammoniak als energiedrager is een heel oud idee maar de stankoverlast bij eventuele lekkages heeft toepassing tot nu toe altijd in de weg gestaan.

Technisch is het allemaal niet zo’n probleem. Water splitsen is al bijna routine en ammoniakproductie volgens het Haber-Boschproces vormt al honderd jaar de basis van de kunstmestindustrie. Ammoniak verstoken in de gasturbine van een centrale zou ook moeten kunnen, al zal je ongetwijfeld de branders een beetje moeten aanpassen om een NOx-vrije verbranding te krijgen.

Over het overall-rendement van dit hele verhaal laten de initiatiefnemers zich nog niet uit. Het hangt ongetwijfeld sterk af van de schaalgrootte. Maar élke vorm van elektriciteitsopslag kost energie en het zou zomaar kunnen dat dit plan gunstig afsteekt bij de alternatieven.

Het plan komt voort uit het publiek/private project Power to Ammonia, dat twee maanden geleden werd gelanceerd door het Institute for Sustainable Process Technology (ISPT). Behalve de TU Delft en Nuon doen daar onder meer de Universiteit Twente, ECN, kunstmestproductent OCI Nitrogen en AkzoNobel aan mee.

Binnen dit project worden trouwens nog meer mogelijkheden verkend, zoals kleinschalige buffers bij een beperkt aantal windmolens en het gebruik van de ammoniak om er kunstmest van te maken.

bron: de Volkskrant, ISPT