Meng wat koperpoeder door je plastic en je kunt je 3D-prints laten communiceren met een WiFi-netwerk, zonder dat er elektronica of een batterij in hoeft. Je kunt zo bijvoorbeeld spotgoedkope flowmeters maken, melden onderzoekers van de University of Washington op hun website.

Als demonstratie hebben ze er een geprint die je op je fles met vloeibaar wasmiddel kunt schroeven. Hij houdt dan het verbruik bij en bestelt online een nieuwe fles zodra dat nodig is. Maar ze hebben ook al een registrerende reageerbuisjeshouder gemaakt met een weegfunctie die doorgeeft of er een buisje in staat, en of het vol of leeg is.

Het is gebaseerd op een truc die ze ‘WiFi backscatter’ noemen en waarbij je in feite de energie van een bestaand WiFi-signaal gebruikt als input om een nieuw signaal te genereren. Oorspronkelijk activeerden ze er RF-tags mee, denk aan ov-chipkaarten en winkeldiefstalbeveiligingslabels.

Met 3D-printen kun je zo’n gecompliceerd label niet namaken maar je kunt met koperpoeder wel een primitieve antenne in je print creëren, die een WiFi-signaal onveranderd terugkaatst. Om een boodschap over te brengen deel je de antenne op in twee stukken die afzonderlijk nauwelijks reflecteren, en bouwt een schakelmechanisme in dat de helften tijdelijk met elkaar verbindt. De tandwieltjes, palletjes en veertjes die je daarvoor nodig hebt, kun je óók printen.

Bij de wasmiddelflowmeter wordt dat mechanisme aangedreven door een turbinewiel dat bij elke omwenteling de schakelaar een tik geeft. De buisjesweger is gebaseerd op een veer die tegendruk geeft: hoe zwaarder het reageerbuisje, des te verder het in het rekje zakt en des te meer omwentelingen het tandwiel maakt.

De bedenkers hebben ook al een windmeter gebouwd waarbij het tempo van de schakelpulsen de windsnelheid aangeeft, en een schuifje waarmee je via WiFi je stereo harder kunt zetten.

Eventueel kun je in plaats van een gewoon tandwiel ook een palwiel printen met nokjes van verschillende grootte, zodat je een soort voorgeprogrammeerde morse-code uitzendt die bij elk apparaatje anders is.

bron: University of Washington