Met fundamenteel wetenschappelijk onderzoek de pagina’s een, twee en drie van een sensatiekrant vullen? Het kán.

De Maastrichtse hoogleraar Clemens van Blitterswijk slaagde erin door de Telegraaf de exclusieve wereldprimeur te beloven van zijn jongste Nature-publicatie, die laat zien hoe twee types stamcellen de eerste ontwikkelingsstadia van een muizenembryo in vitro kunnen nabootsen. ‘Baby zonder bevruchting’, stond er ietwat voorbarig boven. Het bleek vooral een poging van Van Blitterswijk om een discussie te starten over de vraag ‘of we dat wel willen’. Verstandig idee, als je ziet hoe de samen­leving zich door CRISPR-Cas heeft laten overvallen.

Zijn overigens uitstekende discussiestuk stelde de gemiddelde Telegraaf-lezer intellectueel nogal op de proef. Maar bij een serieuzer medium hadden ze misschien wél geweten dat een ‘Nature-wereld­primeur’ onzin is. Wat toptijdschriften de komende week gaan publiceren, geven ze niet alleen door aan de betrokken auteurs, maar ook aan al hun perscontacten. Voor iedereen geldt hetzelfde embargo. Primeurs scoren doe je alleen als niemand anders het oppikt.

De kans daarop is intussen wel groot. Zeker binnen het Nederlandse taalgebied zijn wetenschapsredacties schaars en ontberen ze de menskracht om al die aankondigingen te lezen. En bij universiteiten werken weliswaar heel veel voorlichters, maar slechts een paar van hen zijn wetenschappelijk-inhoudelijk bezig, en die kunnen óók niet bijhouden wat al hun proffen doen. Zo wordt het puur toeval als je onderzoek wél wordt opgepikt.

Om in de krant te komen, kun je er beter zelf naar toe stappen, het belang van je onderzoek stevig aandikken en er wat kreten aan hangen die de onderbuik raken. Van Blitterswijk heeft dat kennelijk uitstekend begrepen. Net als René Bernards, die de Volkskrant haalde door de trefwoorden ‘kanker’ en ‘absurde medicijnprijzen’ aan elkaar te breien tot iets waar de redactie een ‘spannend jongensboek’ in meende te herkennen. Het argument dat het ook in Cell stond, had hij zo niet eens meer nodig.

Er zijn trouwens steeds meer hoogleraren die het niet eens proberen bij de krant en gewoon óns de primeur gunnen. Ze zijn van harte welkom. Hoeft ondergetekende zich ook niet schuldig meer te voelen dat hij Nature niet uitspelt.