Michiel Van Cauwelaert wil duurzame impact creëren als chemisch ingenieur en als president van Humasol. ‘We zoeken naar wat wij extra kunnen bieden.’  

De zoektocht naar efficiënte manieren om CO₂ in te zetten als grondstof is overal ter wereld in volle gang. Zo ook aan de Universiteit Gent waar Michiel Van Cauwelaert zich als doctoraatstudent over dit vraagstuk buigt. In de onderzoeksgroep van Kevin Van Geem concentreert hij zich op de materialen die nodig zijn om de chemische redoxkringen in het zogeheten super-dry reforming (SDR) proces, waarbij je vrijkomend CO₂ afvangt en laat reageren met een reductans tot CO, optimaal te laten verlopen. ‘Dit is in eerste instantie vooral relevant voor processen waarbij veel CO₂ vrijkomt, zoals de staalproductie’, legt Van Cauwelaert uit. ‘Mijn onderzoek richt zich op de zuurstofhoudende materialen die je nodig hebt voor de verschillende stappen. Dat zijn in ons geval onder meer ijzeroxiden en magnesium-aluminaatverbindingen, maar daar valt met het oog op stabiliteit nog veel te verbeteren.’  

Tastbare activiteiten 

Hij richt zijn blik daarom met behulp van computationele methoden ook op de tweede generatie materialen, zoals perovskieten. ‘Daarbij is het belangrijk om wel meteen mee te nemen dat die materialen ook op grote schaal inzetbaar moeten zijn, anders heb je er niets aan.’ En Van Cauwelaert wil zich juist graag inzetten voor zaken waar je wél iets aan hebt. Niet alleen op de lange termijn, zoals in de wetenschap, maar ook heel concreet met tastbare activiteiten die nú een verschil maken. Dat pakt hij nogal serieus aan als president van Humasol, een non-profit organisatie die studenten inzet voor duurzame projecten in de Global South.