Het is mogelijk om nanodeeltjes te maken die twee kankerdodende medicijnen dragen. Die kunnen ze vervolgens specifiek afleveren in verschillende gedeeltes van de tumorcel waar zij het meest effectief zijn. Dit is aangetoond door wetenschappers van North Carolina State University (NCSU) en de University of North Carolina at Chapel Hill (UNC).
De onderzoekers maakten een nanodeeltje met een mantel van hyaluronzuur, verwoven met TRAIL. TRAIL is een eiwit dat bij het celmembraan van een tumorcel werkzaam is. Het hyaluronzuur reageert met receptoren op het membraan en blijft daaraan vast zitten. Enzymen in de omgeving van de cel breken het hyaluronzuur af en zo komt TRAIL vrij bij het membraan. Dit veroorzaakt celdood (apoptose).
Bij het afbreken van het hyaluronzuur komt ook de binnendeel van het nanodeeltje vrij. Hierin zit doxorubicin (dox), dat effectief is in de celkern. Het zit ingebed in eiwitten die doxlading in staat stellen binnen te dringen in de kern. Dit veroorzaakt nog meer apoptose. Gezamenlijk zorgt deze behandeling in muizen voor de dood van meer dan 80% van de cellen. Bij afzonderlijk gebruik van TRAIL of dox komt dit niet boven de 40% uit. De bevindingen zijn gepubliceerd in Advanced Functional Materials.
Het probleem met veel kankerdodende medicijnen is resistentie. “Kankercellen kunnen resistentie opbouwen tegen chemotherapeutische medicijnen, maar dit effect is kleiner als er meerdere medicijnen worden gebruikt,” zegt Zhen Gu, co-auteur. “Wij hebben nu een manier gevonden waarmee verschillende medicijnen op de goede tijd op de goede plaats zijn.”
De tijd dat deze nanodeeltjes gebruikt worden in ziekenhuizen is echter nog ver weg. “Dit onderzoek is ons eerste proof of concept. We zullen doorgaan met het optimaliseren van de techniek. De resultaten zijn veelbelovend en wij denken dat het mogelijk is op grote schaal te produceren,” aldus Gu. Voorlopig zijn de nanodeeltjes alleen uitgetest bij muizen.
Nog geen opmerkingen