‘De toename in samenwerkingsverbanden op wetenschappelijk gebied tussen 2000 en 2015 is ongelooflijk.’

Er was een tijd dat er heftig werd geprotesteerd tegen globalisering. Linkse actiegroepen en sympathisanten trokken in de jaren zeventig en tachtig rellend door de straten van grote steden om de afgedwongen dominantie van de Westerse cultuur en economische macht met spandoeken, lang haar en soms geweld ter discussie te stellen.

Dit ongenoegen is verdrongen naar de marges van de protestbewegingen, want het klimaatprobleem en natuurverschraling hebben momenteel de linkse aandacht geclaimd. Wat natuurlijk niet betekent dat globalisering niet meer bestaat: de invloed van multinationals en internetbedrijven, de verwevenheid van economieën, de wederzijdse afhankelijkheid van kennis en grondstoffen en de daaruit voortvloeiende ongelijkheid zijn groter dan ooit. Maar misschien, heel misschien, zien steeds meer mensen dat globalisering – of schaalvergroting en grensoverschrijdende samenwerking in het algemeen – niet per se het einde der tijden hoeft in te inluiden, maar ook heel veel voordelen biedt.