Bij het voorbereiden van een presentatie hebben de meeste mensen geen duidelijk doel voor ogen. De promovendus geeft een praatje want ‘ik ben gevraagd om wat te vertellen over mijn onderzoek’. De professor spreekt op een conferentie omdat ‘het toch wel een aardig event is om op het podium te staan’. Tijdens een vergadering geeft een collega ‘gewoon even een korte update’. Maar wat willen deze sprekers precies bereiken? Welke kansen laten ze liggen?

De meeste sprekers voelen wel een zekere urgentie bij het delen van hun verhaal. Maar meestal is dat een onderbuikgevoel dat zich moeilijk in concrete woorden laat vangen.

Vervolgens worden er slides bij elkaar gezocht, die worden gepresenteerd, het publiek stelt nog wat beleefde vragen en dat was het dan. Een week later is er niks veranderd. Niet in het leven van de spreker en niet in dat van het publiek. Dat kan anders. Elke presentatie kan een mogelijkheid zijn om de wereld te veranderen. Of in elk geval jouw wereld en die van je publiek.