Geopolymeerbeton is geen nieuw soort beton; men heeft bewijzen dat de Egyptische Pyramides en de megalithische constructies van de Inca’s niet uit steen zijn gehakt maar in een soort beton zijn gestort. Alkalische verbrandingsas (potas) werd met reactief silicatisch gesteente en water gemengd en gestort.
In de jaren ’90 was er in Rusland tekort aan cement en werden gebouwen van geopolymeerbeton gemaakt. In 2010 begon Cementbouw aan de ontwikkeling van een bouwmateriaal uit industriële reststromen; dit werd de geopolymeerbeton technologie met de naam Sqape, die wereldwijd is geoctrooieerd.
Van fietspaden, een rotonde, een vloer, grond kerende wanden gaan we steeds verder in constructieve belasting. Het meest recente voorbeeld is een fietsbrug van 17 meter met voorgespannen kabels ter versterking. Niet alleen een technische uitdaging; ook politieke wil, durf, overtuigingskracht en samenwerking waren belangrijke aspecten. Alle betrokken partijen moesten worden overtuigd worden van de betrouwbaarheid van dit nieuwe beton.
Lees meer op de website van de lezing.
Venue
Hogeschool Rotterdam
Organiser
Rotterdamsche Chemische Kring