Al sinds de oudheid worden giftige stoffen gebruikt als chemisch wapen. Maar ook recent zijn deze stoffen ingezet door Rusland in het gewapende conflict in Oekraïne of om politieke tegenstanders uit de weg te ruimen. Als er vermoeden is van het gebruik van chemische wapens, is dat vaak moeilijk aan te tonen. De giftige stoffen zijn reactief en worden snel afgebroken in het milieu. Ook is het soms niet veilig om snel na een aanval sporen te zoeken, waardoor veel bewijs verloren kan gaan. 

In deze lezing worden nieuwe vormen van bewijs gepresenteerd die belangrijk zijn voor de chemische identificatie en het onthullen van de oorsprong van chemische wapens. Als eerste kunnen slachtoffers bijvoorbeeld een belangrijke bron van bewijs zijn, omdat biomarkers van chemische strijdmiddelen nog maandenlang terug te vinden zijn in het lichaam. Zelfs sporen van onzuiverheden van de productie van chemische wapens kunnen aanwezig zijn in het bloed. Dit kan een belangrijke forensische ‘vingerafdruk’ geven die gebruikt kan worden om gebeurtenissen nauwkeurig te reconstrueren en de daders te identificeren. Ten tweede, wanneer het niet mogelijk is om toegang te krijgen tot biomedische monsters, kunnen zelfs planten bewijs leveren voor een chemische aanval. Als laatste kunnen de onderdelen van het verspreidingsmiddel zelf informatie weggeven over de dader. Het is mogelijk om uit een klein stukje plastic, van bijvoorbeeld een drone of geïmproviseerd explosief, te achterhalen waar de onderdelen gekocht zijn. Uiteindelijk is het doel dat deze nieuwe methodes bijdragen aan het verzamelen van bewijs voor (oorlogs)misdaden, zodat misdadigers veroordeeld worden en het nieuwe potentiële daders afschrikt.

Meer informatie is te vinden op de website van de lezing.